هي مضمون مان هڪ بنگالي گروپ ۾ پڙهي. هي ليک ڀلي بنگالاديش
جي هندن بابت هجي پر مونکي لڳو ته اسين
سنڌ ۾ رهندڙ سنڌي هندن جي حالت ان کان گھڻي فريل ناهي . مان اميد ٿو
ڪين ته بنگلاديش جي حالتون بابت هي ليک تمام اهميت وارو ثابت ٿيندو
ڪوڙو سچ يا سڌو سهون حساب
اهو ته پاڻيءَ جي ريت چٽو صاف آهي ۽ ڪنهن کي ٻڌائڻ جي ضرورت
ناهي بي اين پي (خاليداه ضيا جي پارٽي) توڙي جمات اسانجا اڳوڻا ويري آهن سو انهن بابت
ڇنڊو ڇاڻ ڪري اڳوڻيون ڳالهئون ورجائڻ جي ضرورت ناهي . پر عوامي ليگ بابت ڇا چئجي !
جيڪر اسين اهو چئون ته عوامي ليڳ اسان جو ئي سوکتو پليل زهريلو نانگ آهي ته غلط نه
ٿيندو. چڱو ته پوءِ هيڪر ان بيان تي اوک ڏوک ر ڪيون؟ .اتهاس ڏسو چڱي ريت . ملڪ
آزادي ٿيندي نه ٿيندي ئي “بنگ بنڌو” شيخ
مزيبور رهمان ڪٽرپنٿي آئي او سي جي ميمبرشپ هٿ ڪرڻ نسبت ڊڪ پاتي هئي ۽ قابياب پڻ
ٿيو هو. جيڪي بنگالي هندو هندستان لڏي ويا سندن ملڪتيون “ويري ملڪتيون” ڪرار ڏني
ويون . بنگالي قوميپريستي جي نالي تي ملڪ آزادي ٿيئڻ تي ئي تنهن مهل هلندڙ طالمي
پالسي ۾ وڏو فيرو آڻيندي مدراسا بورڊ جو
وجود وڌو ويو جيئن اسلامي وچارڌار توڙي سوچ جي مارفت هڪ اسلامي قيادت لاءِ سپاهي تيار ڪري سگھجن.
“رومنا ڪالي باڙي” ۽ “آنندوموئي آشرم” کي بولڊوجرن سان ڊاهي اها سڄي ملڪيت رياست
پنهنجي نالي ڪئي ۽ رهيل قسر بانگالي قوميپرستي جي دهائي ڏئي بنگلاديش جي اقليت کي ڏنل ريجرويشن نبيري
وئي. کير جيئن به هجي هو (بنگبنڌو شيخ موجب ار رهمان ) اسان جا رهبر هو راشٽرپتا هو . سندس کنيل قدمن کي اسين غلط نٿا ڪرار ڏئي سگھئون. شايد
اسين هندن کي اهو سڀ لهڻو هو. ان بعد آيا 1995 جا ڌل ڏهلائيندڙ ڏک جنهن جي هڪ
ڏهاڪي بعد آگمن ٿيو شيخ حسينا جو. اها ئي ڄاتل سڃاتل شڪل ۽ هن جي ساڻ اسان هندن جي
آواز اقليت جو آواز ٿيئڻ . اها ئي ڳاڙهي فال واري ٺنگائل ساڙي ۽ جيجل جيڙهو نماڻو مهانڊرو.
هسينا عوامي ليڳ ۾ توفاني تريعڪي سان آئي. پيار سان هندن کيس اپنايو ، ساڻس بيٺا
پنهنجو سمجھي. 90 جو ڏهاڪو ايندي ايندي ئي شهيد جنني جهانارا امام جي شهرت اڀ تي
هئي. هڪ عوامي رهبر جي ريت عام انسانن ۾پنهنجي جاءِ ٺاهي ورتي هئي. اسانجي پياري
شيخ هسينا لاءِ سايد اهو مُساوات (سمِڪرڻ) جي غلطي هئي ۽ هن جي هڪ لوڪپريه عوامي
اڳوان بڻجڻ جي واٽ ۾ سڀن کان وڏي رنڊڪ. ان وقط سيخ حسينا پنهنجي نجي مُساوت (سمِڪرڻ)
جي تهت ان وقط جي مشهور نالاري ليکڪ “موتيئور رهمان
رينٽو” جي لکيل ڪتاب “آمرا ڦاشي چائي” (اسين فاهي ٿا گھرون ) ۾ ڌرج ڪيل
سچائي کي دٻائڻ ۾ ڪوئي قصر ڪو ڇڏي. ان ڪتاب جي ذرئي اسين ڄاڻئون ٿا ته ڪيئن اسان
جي پياري شيخ هسينا هندستان ۾ بابري مسجد جي ڊهڻ کان پوءِ پنهنجي نجي فائدي لاءِ
پنهنجي پيسي جي ذور تي راجٿاني ڊاڪا ۽ بنگلاديش جي ڪنڊ ڪرچ ۾ هندن جي گھر ۽ مندرن
کي ٻاه لگائڻ لاءِ ماڻهون کي همٿايو ۽ ٿيو
به ڪجه ايئن ئي هو. پوري بنگلاديش ۾ هندن جا گھر توڙي مندرن کي ٻاهيون ڏنيون ويون
هئون . هڪ ٿرٿلي فيلائي وئي هئي. هسينا تنهن مهل هندن سان گڏ بيٺي هئي ۽ اهو
سمجھايو هو ته جيڪر عوامي ليڳ جي حڪومت آئي ته اهو سڀ بند ٿيندو. ان راند ۾ هو
قامياب پڻ ٿي هئي. ( ڪتاب آمرا فاشي چائي تي 1996 ۾ پرتيبنڌ لگايو ويو جڏهن عوامي ليڳ حڪومت ۾ هئي ) شهيد جھاهانارا
امام اسان جي اڳوان ڪين ٿي ، هو ڪون ٺهي سگھي، تا کان هوءَ سان جو فڪرُ ۽ اسان جي اڳوان رهي آهي. 1996
کان 2001 تائين هوءِ حڪومت ۾ رهي . ڇا هندن کي مليو ۽ اسان ڇا وڃايو ان سان اسين
سڀئي واقيف آهيون . 2008 ۾ جڏهن وري هوءَ حڪومت ۾ آئي تڏهن به هوءِ اسان جي رهبر
رهي. خاليدا ضيا ۽ ايرشاد اسلام کي بنگلاديش جو قومي ڌرم ڪرار ڏنو ۽ اسان جي هسينا
ان جي بيدرو ڀرو. مطلب ڪو به هاني ان کي مٽائي نٿو سگھي. ان جي وروڌ ۾ آواز نٿا
اٿاري سگھن. ديش ڊوهي ڪوٺباسين . بنگلاديس لاءِ اسلام جو دفتري دين ڌرم ٿيئڻ
سيڪولريزم لاءِ اڳوپوءِ موت ثابت ٿي. هندو ڀلي ڪيترو نه بنگالي قوميپرستي يا آزادي
جي جاکڙي وير گھاٿا جي نسبت فڪر ڪندا هجن
پر سندن قسمت ۾ بس رڳو ٻوڙي (شونه، 0) ئي آهي . مونکي ته مُوڪتي جي سوچ توڙي وچارڌارا مان وڌيڪ ڏک ٿيندو آهي. 1971 جي آزادي
جا ٻڄ هندون پوکيا هئا. هندو سو سيڪڙو آزادي ڪا همايتي هئا. هن ملڪ جي سنويڌان اسان
کي ٻئي ڌرجي جا شهري ڪرار ڏنو !!! اسين مڃئون يا نه اها سڀن جي نڄي رايه آهي.
مدراسا بورڊ ۾ بي اين پي توڙي جمات کان پوڌيڪ مالي مدد هسينا جي هيٺ عوامي ليڳ
حڪومت ڏني. ان مدسرن مان پڙهي نڪتيل شاگردءَ ڇا هڪ سيڪولر سماج جي
نمائيندگي ڪندا ؟؟ ع2012 ۾ ڀاٿگھاٺا، هاٺجابي، باگيرهاٺ، ديناج پور ، چِچِر بندر ۾
بنا ڪنهن جي هسائڻ جي هندن جا گھر، مندر ڊاها ويا پر هسينا ڪوڙي دلجاءِ تائين ڪون
ڏني.!!! رامو معملي ۾ هوءَ جبلن پهاڙن تائين ڊڪندي وئي ڇا ڪاڻ ته اتي عوامي ليڳ
لاءِ پيسن جو معملوهو. هندن سان ڀلا هوءَ ڇو بيٺي هجي. هندن ۾ آخر آهي ڇا ؟ وشوجيت
داس جو وڏي بيرهمي سان ڪتل شاگردن ڪيو. اسانجي هسينا جاچ پڙتال ته ڪئي ڪونه ، ڪڏهن
مري ويل بِشوجيت جي مائيٽن واٽ به ڪون وئي همدردي جا به لفظ ڳالهايا . ڇا اهو سڀ
ان لاءِ جي بِشوجيت هندو هو ؟ هندو مرن سان به ڇا ۽ جيئڻ سان به ڇا. بلاگر راجبير
جي مائيٽن وٽ وڃڻ جو وقط ٿئي ٿو ڇا ڪاڻ ته هو اڳواٽ هڪ مسلمان آهي ۽ پوءِ هڪ ديش
پرمي بلاگر ۽ وشوجيت ته اڳواٽ هڪ هندو ۽ پوءِ هڪ مهنت ڪري جيئڻ وارو بدقسمت. هڪ
ڳاله جيڪا اسان جي پياري اڳوان هميشاه ئي دهرائندي رهندي آهي ته “پنهنجن جي وڇوڙي
جو ڏک آئون مهسوس ڪري سگھندي آٿم ” ٿي ٿو سگھي هوءَ سمجھندي هوندي پر پنهنجا گھر
بار، مندرن جي سڙڻ جو ڏک نه سمجھندي هوندر، پنهنجي ماءُ، ڀيڻ يا ڌيءَ سان ٿيئل
جنسي بيئزتي يا بلاتڪار جو ڏک هون ڪون سٺيو آهي . ع2001 کان 2006 تائين ٿيل اقلتين تي ظلمن سان انساف ڪرڻ جي ڳاله
هون ڪئي هئي پر ڇا ڪڏهن به اهو ممڪن ٿيو. جيڪر انساف ٿئي ها ته اڄ جيڪي هندن جا
گھر توڙي مندر ڊاهن ٿا تن کي ان ڳاله جو اهساس ِرور هجي ها ته اسان جي به ڪمن جو
هساب ورتو ويندو!! . ڪڏهن نه ڪڏهن قانون به اسان جي ڪڏ پوندو . هي هڪ سڌو سهون سمِڪرڻ
آهي نه سمجھڻ جي ڪا به ڳاله ناهي. هڪ وڏي سياسي راند وئي کيڏي وڃي.
هندو جيڪر مارا به کائن ته ساڻس به واٽيو آهن
هڪ ته پنهنجو مٿو هيٺ ڪري سڀ ڪجه سهندا رهن اهو مڃن ته هو
ڪنهن پرائي ملڪ ۾ ٿا رهن ۽ ٻيو ته پاڻي جي
اگھن تي پنهنجيون ملڪتيو وڪڻي هندستان يا ڪنهن ٻئي ملڪ ۾ لڏي وڃن .
جيڪر پهرون وڪلپ (آپشن) هندو هٿ ڪرن ته فائيدو عوامي ليک جو
ئي آهي. پنهنجي حڪومت هوندي به هندن تي ايترو ظلم؟؟؟ !!!!! جيڪر بي اين پي جمات
حڪومت ۾ اچڻ ته اسان جا ته ڳترا ڳترا ڪيا وينداسين .!! ان لاءِ سائين ووٽ اوامي ليگ کي ئي ڏيئڻو
آهي ، ڪنهن به حالت ۾ اوامي ليگ کي حڪومت ۾ آنڻو آهي
جيڪر هندو ٻيو ولڪپ ٿا هٿ ڪن ته به فائدو عوامي ليگ جو ئي
ٿيئڻو آهي. پاڻي جي قيمت تي ملڪتيو وڪامبيو يا وري جيڪي اوامي ليگ جا اڳوان هندن کي رات جي اونڌاري ۾ بارڊر پار ڪرائيندا ،
ان ملڪتيون تي هڪ ان ئي اومي ليگ جي اڳوان جو حق ٿيندو. اتهاس به ڪجه ايئن ئي ٿو
چوي. نه ته جيڪر هڪ ڀيڙي ڏسجي ته لگ ڀگ هر وارڊ ۾ اوامي ليڳ جو ايڪائيون آهن .
حڪومتي ارادن سان گڏ هو ڇون ٿا بيهي سگھن.!! چو نه رات جي اونڌاري ۾ هندن جي مندرن ٿوڙي گھرن
کي باه ٿيندڙن کي سري عام ڪُٽيو ٿو وڃي !!. ڪنهن آڌار تي ملڪ جو گھر منتري اهو ٿو
چوي ته حالتون عام آهن . !!!! اڄ اسان کي سنجدگي سان پنهنجي بابت سوچڻو پوندو .
اسين هر پاسي پنهنجي ويرن کان وڪوڙيل آهيون . کٻي پاسي ، سڄي پاسي ، سامهون پُٺيان
. رڳو اشور تي ئي ڀروسو آهي. بنگلاديش ۾ اڄ جي تاريخ ۾ ٻه ڪڙوڙ هندو رهن ٿا . اها به پنهنجي پاڻ ۾ ڪا ننڊي
آبادي ناهي. جيڪر اسين هڪ ڀيڙو هڪ ٿي وڃئون . پنهنجا فرڪ توري وڇوٽيون وساري پنهنجي وجود جي لڙائي ۾ هڪ ٿي سگھئون ۽
اها ڳاله سري عام ڪري سگھئون ته هر ڪا سياسي تنظيم ڀلي اها جمات هجو، بي اين پي
هجي يا وري عوامي ليگ توڙي ايرشاد جي جاتيه پارٽي هجي سڀئي اسان جا پادر چومينديون
. اسان جي اڇا شڪتي، اسان جو وشواس کي ڪم تي لگائڻو پوندو. اسان ۾ جيڪو سچو
ديشپريم آهي، اسان ۾ جيڪا سچاءِ آهي تنهن کي ڪم ۾ آنڻو پوندو. جيڪر ايئن ٿيو ته
اشور جي ديا اسان تي هوندي. پر ان کان اڳ اسان کي اهي انتهائي مشڪل ڏنهن پار ڪرڻا
پوندا . جمات هجي، اوامي ليگ هجي يا وري بي اين پي جيڪو اسان جا گھر ساڙندو، اسان
جي مندرن کي ڊاهندو اهو اسان جي وجود جو ويري ڪوٺبو. اسان کي انهن جي وروڌ جو ڪو
تريعڪو ڳولهي ڪڏڻو پوندو. انهن کي پڌرو ڪرڻو پوندو. جيڪر سوءُ ماڻهو اسان جي گھرن
کي ٻاه ٿا ڏيئڻ ڪاهي اچن ته انهي ٻاه ۾ انهن جي هڪ کي ساڙي وجھڻو پوندو. به ته
اسان لاءِ پوليس جي ڪجه ڳوليون کان سواءِ ڪجه به هٿ به نه هوندو. بانس جو لٺيون ۽ اسان
جي گھر کي ڏنل ٻاه ئي اسان جا هٿيار آهن. اسان کي پنهنجي پيرن تي بيهڻ سکڻو پوندو
. اٿو ڀائر اٿو . جيڪر مرڻو ئي آهي ته لڙي مرئون ۽ جيئون ته عزت سان جيئون
...........هري اوم
(نوٽ؛ انڌي عوامي ليڳ همايتن کان معفي ٿو گھران. ڀِت سان
پُٽي سٽجي وئي آهي. پيٽ ۽ پُٽي هڪ ٿي وئي آهي ، اڳتي ٻيو بنداست ڪين پيو ٿئي سو سڀ
ڪجه اوڳوڙي ڇڏيوم )
